 |
Մովսես Խորենացի
1. Քաջերի սահմանը նրանց զենքն է, որքան կտրում է, այնքան էլ գրավում է։
2. Քաջերի սերունդները քաջեր են։
3. Չկա ստույգ պատմություն առանց ժամանակագրության։
4. Մահկանացուների ժամանակը կարճ է և անհայտ։
Եղիշե
Հունարենը մեղմ է, հռոմեական լեզուն` հզոր, հոնարենը` ահաբեկող, ասորերենը` աղերսական, պարսկերենը` պերճ, ալաներենը` գեղեցկազարդ, գոթերենը` հեգնական, եգիպտերենը` տափակախոս ու խավարաձայն, հնդկերենը` ճռվողական, հայերենը` քաղցր, որը միաժամանակ կարող է մյուս բոլոր լեզուների հատկություններն ամփոփել իր մեջ:
Վերլուծություն
Մովսես Խորենացին հիմնականում խոսում է քաջերի մասին, այսինքն մտածում է հայոց բանակի մասին: Իսկ Եղիշեն մտածում է հայոց գրերի մասին: Նա ասում է, որ մայրենի լեզուն բոլոր լեզուների խառնորդն է: Այն ինչ ունեն մյուս լեզուները , այդ բոլորը պարունակվում են հայոց լեվում:
No comments:
Post a Comment