Մսավաճառները նկատել են, որ խոզի միսն աստիճանաբար մեզի համ է ձեռք բերում ու հետզհետե դառնում է անօգտագործելի։ Նրանք դիմել են քիմիկոս, պրոֆեսոր Դանտցերին Բորդոյից: Նա հետազոտություն անելով պատճառը գտել է: Մահից առաջ խոզերը, գիտակցելով իրենց ինչ է սպասվում, սարսափում էին:
Պրոֆեսորը երկու լուծում է առաջարկել այս խնդրին. կենդանիներին հանգստացնող դեղ տալ կամ չբաժանել նրանց իրենց ձագերից:
Դանտցերը նկատել է,
որ խոզին թողնում են խոճկորների հետ, կենդանին հաշտվում է կատարվելիքի հետ ու չի տագնապում։
Մսավաճառները ,ընտրելով դեղամիջոցը ,վնասում են նաև այն մարդկանց, ովքեր սնվում են այդ խոզի մսով: Այդ տեսակի դեղը ունի մե շատ վատ կողմ,այն առաջացնում է կախում, ուտելու դեպքում ցանություն է առաջանում կրկնակի անգամ համտեսել: Եվ այդպես մարդը նույնպես վալիումի կարիք է ունենում, որպեսզի սթրես չապրի:
No comments:
Post a Comment